Przejdź do głównej treści Przejdź do wyszukiwarki

Objawy zaburzeń integracji sensorycznej.

Utworzono dnia 05.01.2019

 

Co to jest Integracja sensoryczna? (SI – ang. sensory integration).

Integracja sensoryczna to proces, dzięki któremu nasz mózg interpretuje oraz reaguje na informacje, które docierają do niego za pośrednictwem zmysłów. Reakcje naszego ciała i umysłu są instynktowne. Jeśli ktoś nas dotknie, odwracamy się w jego kierunku, a gdy spostrzeżemy interesującego zjawisko, koncentrujemy na nim wzrok. Niestety czasem dochodzi do zaburzeń integracji sensorycznej. Niektóre informacje zmysłowe po prostu nie docierają do mózgu, który nie może wykonać swojego zadania.

Proces budowania integracji sensorycznej zaczyna się w okresie płodowym, najbardziej intensywnie przebiega w pierwszych 3 latach życia i trwa do ok. 7. roku życia. Zdarza się jednak, że nie przebiega tak sprawnie jak powinien, wówczas pojawiają się różne trudności w funkcjonowaniu i zachowaniu dziecka. Zaburzenia integracji sensorycznej są też naturalną konsekwencją uszkodzenia narządów zmysłów, np. niedosłuchu czy wady wzroku.

 

Zaburzenia integracji sensorycznej powodują, że dziecko nie radzi sobie z codziennymi rzeczami,
z którymi inne dzieci nie mają kłopotu. Trudno mu się ubrać, skupić, chodzić itd.

Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej często są postrzegane jako niegrzeczne. 
Tymczasem ich „złe zachowanie” wynika z niewłaściwej obróbki informacji, w której mózg się jakby… trochę pogubił

 

Najczęstsze objawy zaburzeń integracji sensorycznej:-

1.  NADWRAŻLIWOŚĆ NA DOTYK. Dziecko odczuwa dotyk jako bardzo silny, drażni je nawet lekkie chuchnięcie.
Kąpiel, nakładanie ubrań, drapiąca metka potrafią być dla niego nie do zniesienia.

2. NIEWRAŻLIWOŚĆ NA DOTYK. Dziecko może być też niewrażliwe na dotyk i ciągle poszukiwać bardzo silnych wrażeń: rzucać się na podłogę, zderzać z kolegami itd. Może też nie odczuwać zimna, gorąca i wilgoci.

3. NADWRAŻLIWOŚĆ SŁUCHOWA. Tak, jak dziecko może zbyt silnie reagować na dotyk, tak bodźce słuchowe mogą być dla niego trudne do zniesienia, np. gwizd, huk pękającego balonu.

4. NIECHĘĆ DO HUŚTAWKI. Zaburzenia w układzie przedsionkowym dziecka powodują zaburzenia równowagi. To dlatego nawet widok huśtających się dzieci jest dla niego trudny do zniesienia. Nie ma mowy, aby takie dziecko samo usiadło na huśtawce i zaczęło się bujać.

5. ZABURZENIA RÓWNOWAGI. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej może być bardzo niezdarne, nie trafiać w drzwi, źle szacować odległość, potykać się o własne nogi. Zachowuje się tak, jakby nie czuło swojego ciała.

6. KŁOPOTY Z PORUSZANIEM SIĘ. Dzieci z SI mogą zacząć chodzić później niż ich rówieśnicy. Kiedy się nauczą, bywa, że są niezdarne, mało sprawne manualnie.

7. POSZUKIWANIE SILNYCH WRAŻEŃ. Dziecko może tez poszukiwać silnych wrażeń, żeby się w ten sposób „dostymulować”. Wtedy non-stop będzie chciało kręcić się na karuzeli, huśtać na huśtawce, tarzać rzucać, skakać,uderzać itd.

8. TRUDNOŚCI Z MÓWIENIEM. Dziecko może mieć problem z płynnością mowy, wymawianiem niektórych głosek lub poprawnym budowaniem zdań.

9. UNIKANIE BLISKOŚCI. Dziecko jest nieposłuszne, ucieka, unika dorosłych, nie chce się przytulać.

10. MAŁA SPRAWNOŚĆ MANUALNA. Dziecku sprawiają problemy proste czynności, odkręcanie kranu, zapięcie guzików, utrzymanie ołówka, zakręcanie butelki itd.

Inne objawy zaburzeń integracji sensorycznej.
                           Dziecko:

  • ma trudności z samodzielnym żuciem i przełykaniem,
  • ​woli papkowatą konsystencję pokarmów,
  • ma trudności z dłuższym utrzymaniem głowy w pozycji pionowej - podpiera ją ręką, kładzie,
  • jest niespokojne, płaczliwe, nadwrażliwe emocjonalnie, z trudnością zasypia,
  • źle znosi czynności higieniczne: obcinanie paznokci, czesanie, ścinanie włosków, czyszczenie uszu, mycie twarzy, smarowanie kremem
  • czuje się zagubione w nowym miejscu, dużo czasu zajmuje mu zdobycie orientacji 
  • nie ma dominacji jednej ręki, z trudnością posługuje się nożyczkami, słabo rysuje po śladzie.

Terapia zaburzeń integracji sensorycznej

Terapia zaburzeń integracji sensorycznej przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym o prawidłowym i zaburzonym rozwoju, które mają trudności w codziennym funkcjonowaniu. Ale terapeuci SI pracują nawet z niemowlętami, które mają np. problemy z jedzeniem, wskazując rodzicom, jak powinni postępować, by zapobiec zaburzeniom.

 

Zadaniem terapii jest dostarczenie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych poprzez „naukową zabawę”. To np. huśtanie się w hamaku,
jazda na deskorolce, zabawa różnymi masami plastycznymi. Dzięki takiej przyjemnej zabawie poprawia się integracja bodźców zmysłowych i wzmacniane są procesy nerwowe, będące bazą do rozwoju konkretnych umiejętności (np. pisania, jazdy na rowerze).